yəhərləmək

f.

1. Atın belinə yəhər bağlamaq. Rizvan öz atını <müəllim> üçün həyətdə yəhərləməklə məşğul idi. S. H.. Musa kişi birbaş tövləyə getdi. Boz atı yəhərlədi və həyətə çəkdi. M. İ..

2. məc. dan. Özünə tabe etmək; cilovlamaq. . . Bəylər onu yəhərləyə bilmədilər, başladılar donosbazlığa, vəssalam! N. V..